بهشتی باشیم

امام صادق علیه السلام
إذا خرجَ القائمُ علیه السلام خَرجَ مِن هذا الأمرِ مَن کانَ یرى أنّهُ مِن أهلِهِ و دخلَ فیهِ شِبْهُ عَبَدَةِ الشَّمسِ والقمرِ .
زمانى که قائم علیه السلام قیام کند کسانى که گمان مى‌شود از خاندان او هستند
از صف آن حضرت خارج مى‌شوند و افرادى به مانند خورشید و ماه پرستان به صف او در مى‌آیند.
الغیبة للنعمانی ج۱ ص ۳۱۷

بیا که آینه‌ی روزگار ، زنگاری است
بیا که زخم زبان‌های دوستان کاری است

به انتظار نشستن در این زمانه‌ی یاس
برای منتظران چاره نیست ناچاری است 

ای صبا سوختگان بر سر ره منتظرند

گر از آن یار سفرکرده پیامی داری
حافظ

لب ما و قصه زلف تو، چه توهمی، چه حکایتی!
تو و سر زدن به خیال ما، چه ترحمی، چه عنایتی!

به نماز صبح و شبت سلام، و به نور در نَسَبت سلام
و به خال کنج لبت سلام، که نشسته با چه ملاحتی

به جمال، وارث کوثری، به خدا محمد دیگری
به روایتی خود حیدری، چه شباهتی، چه اصالتی!

بلغ‌العلی به کمال تو، کشف‌الدجی به جمال تو
به تو و قشنگی خال تو، صلوات هر دم و ساعتی

شده پر دو چشم در ازل، یکی از شراب و یکی عسل
نظرت چه کرده در این غزل، که چنین گرفته قرابتی

تو که آینه تو که آیتی، تو که آبروی عبادتی
تو که با دل همه راحتی، تو قیام کن که قیامتی

زد اگر کسی در ِخانه‌ات، دل ماست کرده بهانه‌ات
همه جا گرفته نشانه‌ات، به چه حسرتی، به چه حالتی!

نه مرا نبین، رصدم نکن، و نظر به خوب و بدم نکن
ز درت بیا و ردم نکن، تو که آستان سخاوتی
شاعر» قاسم صرافان

غایبی و پیدایی سیدی و مولایی 
صورتی و معنایی سیدی ومولایی
 
هر طرف درخشیدی مثل قرص خورشیدی 
ماه انجمن هایی سیدی ومولایی

هم تو منجی عالم هم تو مصلح عالم 
هم تو صاحب مایی سیدی ومولایی 

‏دلم به باده و گل وا نمی‌شود، چه کنم؟
بهار من بُوَد آن دَم که یار می‌آید ...

   وَ تَصَدَّق عَلَینا؛
   یا صاحبَ العصرِ والزَّمان...

غصه ای تلخ تر از دوریِ دیدارِ #تو نیست

خوار و بیچاره هر آن دل که گرفتارِ #تو نیست...

#امام_زمان_عج

یا این دل شکسته ی ما را صبور کن
یا لا أقل به خاطر زینب ظهور کن

دیگر بتاب از افق مکه ، ماه من!
این جاده های شب زده را غرق نور کن

با ذوالفقار حضرت مولا ، بیا و بعد
دلهای شیعه را پرِ حسّ غرور کن

با کوله بار غربت و اندوه خود بیا
از کوچه های سینه زنی مان عبور کن

امشب بیا که روضه بخوانی برایمان
امشب بساط گریة ما را تو جور کن

یا چند صفحه مقتل کرب و بلا بخوان
یا خاطرات عمه تان را مرور کن

هم از وفای ساقی لب تشنگان بگو
هم یادی از مصیبتِ سرخ تنور کن

یوسف رحیمی

بیا و درد هجران محبّان را مداوا کن

نگاهی از کرم بر چشم‌های خستهء ما کن

تمام آفرینش بی‌تو باشد جسم بی‌جانی

بیا با یک نظر بر خلق، اعجاز مسیحا کن

بیا از غربت جدّت بگو، با مردم عالم

بیا و چشم ما را از سرشک سرخ، دریا کن

کنار علقمه با مادر مظلومه‌ات زهرا

دو چشم خویش را دریا، به یاد چشم سقا کن

بیا با اشک کن همچون عموی خویش، سقّایی

بریز از دیده خون و گریه بر اولاد زهرا کن

بیا و تیر را بیرون بکش از حنجر اصغر

پسر که ذبح شد از تیر قاتل، فکر بابا کن

بیا دست یداللهی، برون از آستین آور

طناب خصم را، از دست‌های عمّه‌ات وا کن

سر بالای نی، آوای قرآن، خندۀ شادی

بیا دروازۀ ساعات و زینب را تماشا کن

بریزد خون «میثم» تا به خاک پای یارانت

بیا او را برای روز جانبازی، مهیا کن

استاد حاج غلامرضا سازگار
 

زِحد بگذشت مشتاقی و صبر  اندر غمت یارا
به وصلِ خود‌ دوایی کن! دلِ دیوانه‌ی مارا ...

سعدی
💠 💠💠